بازهم فراموش كرده ام كه فراموشت كنم ؛اما ، نمي شود از مرز زمان عبور كرد و به فراموشي رسيد؛
من شاعرم ، غزل مي گويم ، غزل خداحافظي ؛اما من گناه كار نبوده ام ، گناه كار تنهاكسي است كه تظاهر به تقوا نمي كند...!!!آنقدر آرزو هايم رابه گور برده ام ، كه گورستان پر شد و براي خودم جايي باقي نماند ....!!!!ميكاوند تمام وجودم را و حَفر مي كنند چاهي عميق در احساساتم ، تا من بتوانم چشمان خشكم را آبياري كنم .اما ، تا وقتي خورشيد به وقت نصف النهار جبر طلوع كند اوضاع بدين منوال است .شايد حضور تو فقط اِشانطيون روز مره گي هايم بود .شايد در تنفس هواي تنهايي ، غلظت دروغ هايت ، شيفت صبح و عصر احساساتم را تعطيل كرد ؛ شايد آدمها ، وجدان در خواب غفلت را پهلو به پهلو كرده اند تا صداي خرو پف اش را ساكت كنند ....!!!تقويم ها بي خبر از جا ماندگي هايم ، در مسير به سمت جاده ي يك طرفه ي پوسيدگي ، راه در پيش گرفتند.دلم تنگ است و بدنبال ماهي قرمز خوشبختي.....!!! (( تنگ ماهي يا دلتنگي - هردو معنا صحيح است)) اي كاش مي توانستم مانند تو در صف خوشبختي ، روزگار را ساده بگيرم ، اما انگار خدا كنجد پاشيده روي تمام سر سپردگي ها ....!!!"نقطه"ي قوّت اين رابطه را گم كرده ام ، تا پايان بدهم به اين دست نويس .
#سپهر_عسگري